nominative

Vanuit Wiktionary, die vrye woordeboek.

Engels (en)

Byvoeglike naamwoord
nominative

Byvoeglike naamwoord

Uitspraak

IPA:
Suid-Afrikaans: [ˈnɔmənətəv]
Brits: [ˈnɒmənətɪv]
Amerikaans: [ˈnɑːmənətɪv]

    Betekenisse

  1. Nominatief
  2. Benoem


Engels (en)

Enkelvoud Meervoud
Naamwoord nominative nominatives

Uitspraak

IPA:
Suid-Afrikaans: [ˈnɔmənətəv], meervoud: [ˈnɔmənətəvz]
Brits: [ˈnɒmənətɪv], meervoud: [ˈnɒmənətɪvz]
Amerikaans: [ˈnɑːmənətɪv], meervoud: [ˈnɑːmənətɪvz]

Selfstandige naamwoord

    Betekenisse

  1. Eerste naamval
  2. Woord in die nominatief

    Sinonieme

1. nominative case

    Afkorting

1. nom.


Frans (fr)

=== Selfstandige naamwoord ===


    Betekenisse

Vroulike vorm van ☞ nominatif.


Interlingue (ie)

Enkelvoud Meervoud
  nominative     nominatives  

Uitspraak

IPA: [nominaˈtiːve], meervoud: [nominaˈtiːvɛs]

Selfstandige naamwoord

    Betekenisse

  1. Eerste naamval
  2. Woord in die nominatief