Gaan na inhoud

brand

Vanuit Wiktionary, die vrye woordeboek.
Enkelvoud Meervoud
  brand    brande    
Verkleiningsvorm
Enkelvoud Meervoud
  brandjie     brandjies  
(chemie) 'n Proses wat plaasvind wanneer 'n stof met suurstof reageer en in die proses vlamvat.
  1. Het jy al brandplakkate in jou skool gesien wat vir jou sê wat om te doen as daar 'n brand is?[1]
«aan die brand steek»
om 'n vuur te begin
Brander, brandweer, brandalarm, brandblusser

    Vertalings

  Vertalings:   
Engels: fire(en)
Nederlands: brand(nl) m
Tydvorm Persoon Woordvorm  
Teenwoordige Tyd  ek brand  
Verlede Tyd  ek  het gebrand    
Teenwoordige deelwoord brandend   
Verlede deelwoord gebrande   
Om'n vinnige reaksie met suurstof te ondergaan, wat vlamme veroorsaak
  1. Sit die kurk en grondboontjie op 'n oppervlak wat nie kan brand nie. Gebruik die aansteker om die grondboontjie aan die brand te steek[1]

    Vertalings

  Vertalings:   
Engels: burn(en)
Nederlands: branden(nl)

Meer inligting

Sien Wikipedia vir meer inligting oor brand.