Mund

Vanuit Wiktionary, die vrye woordeboek.

Duits (de)

Naamval Enkelvoud Meervoud
Nominatief Mund Münder
(selde:)
Munde, Münde
Genitief Mund(e)s Münder
(selde:)
Munde, Münde
Datief Mund(e) Mündern
(selde:)
Munden, Münden
Akkusatief Mund Münder
(selde:)
Munde, Münde

Manlik

Met fraktuurletters

, meervoud:  ; ,

Uitspraak

IPA:
Standaardtaal tot 1957: [mʊnt], meervoud: [ˈmʏndər; ˈmʊndə, ˈmʏndə]
Noord-Duitse en Middelduitse standaardtaal sedert 1957: [mʊntʰ], meervoud: [ˈmʏndɐ; ˈmʊndə, ˈmʏndə]
Suid-Duitse en Oostenrykse standaardtaal sedert 1957: [mund̥], meervoud: [ˈmynd̥ɐ; ˈmund̥e, ˈmynd̥e]
Switserduitse standaardtaal: [mʊnd̥], meervoud: [ˈmʏnd̥ər; ˈmʊnd̥ə, ˈmʏnd̥ə]

Selfstandige naamwoord

    Betekenisse

Mond