Gaan na inhoud

substantiveer (vervoeging)

Vanuit Wiktionary, die vrye woordeboek.

Vorme (onoorganklik)

substantiveer
Teenwoordige Deelwoord substantiverend(e)
Verlede Deelwoord gesubstantiveer
Positief substantiveer
Negatief moenie substantiveer nie
Aantonende Wys      Aanvoegende Wys
ek substantiveer kon ek maar substantiveer
jy
(beleef:) u
substantiveer kon jy
(beleef:) u
maar substantiveer
hy, sy, dit substantiveer kon hy, sy, dit maar substantiveer
ons substantiveer kon ons maar substantiveer
julle substantiveer kon julle maar substantiveer
hulle substantiveer kon hulle maar substantiveer
Aantonende Wys        Aanvoegende Wys
ek het gesubstantiveer kon ek maar gesubstantiveer het
jy
(beleef:) u
het gesubstantiveer kon jy
(beleef:) u
maar gesubstantiveer het
hy, sy, dit het gesubstantiveer kon hy, sy, dit maar gesubstantiveer het
ons het gesubstantiveer kon ons maar gesubstantiveer het
julle het gesubstantiveer kon julle maar gesubstantiveer het
hulle het gesubstantiveer kon hulle maar gesubstantiveer het
Aantonende Wys
ek sal substantiveer
jy
(beleef:) u
sal substantiveer
hy, sy, dit sal substantiveer
ons sal substantiveer
julle sal substantiveer
hulle sal substantiveer
Aantonende Wys
ek sou substantiveer
jy
(beleef:) u
sou substantiveer
hy, sy, dit sou substantiveer
ons sou substantiveer
julle sou substantiveer
hulle sou substantiveer
   Aantonende Wys
ek sal gesubstantiveer het
jy
(beleef:) u
sal gesubstantiveer het
hy, sy, dit sal gesubstantiveer het
ons sal gesubstantiveer het
julle sal gesubstantiveer het
hulle sal gesubstantiveer het
   Aantonende Wys
ek sou gesubstantiveer het
jy
(beleef:) u
sou gesubstantiveer het
hy, sy, dit sou gesubstantiveer het
ons sou gesubstantiveer het
julle sou gesubstantiveer het
hulle sou gesubstantiveer het