bloei

Afrikaans (af)

Etimologie

1. Van Nederlands bloeden; in Hollandse dialekte ook bloeien met elisie van intervokaliese -d-. As Middelnederlands bloeden bekend sedert 1240,
2. Van Nederlands bloeien; van Oudnederlands bloion sedert 10e eeu.

Tydvorm	Persoon	Woordvorm
Teenwoordige Tyd	ek	bloei
Verlede Tyd	ek	het gebloei

Werkwoord

    Betekenisse

1. (van 'n persoon, dier of liggaamsdeel) Om bloed deur 'n beseerde bloedvat te verloor..
2. (van 'n plant) Om blomme te vorm

    Voorbeeldsinne

1. Daar is min van ons wat nog nie in ons lewe só seergekry het dat dit baie gebloei het nie.
2. Sommige plante bloei meer as een keer per jaar

Verwysings

Enkelvoud	Meervoud
bloei

Selfstandige naamwoord

    Betekenisse

1. (van 'n plant) vorming van blomme; die tyd waarin 'n plant bloei
2. oordragtelik 'n tyd van voorspoed

    Voorbeeldsinne

1. Oor ’n paar kort weke is die bome weer groen, die blommetjies weer aan die bloei, en die gras weer lekker sag.
2. Die bloei van humor in Engeland gedurende die 18e eeu het dus gelê in die lyn van ontwikkeling van die idee, wat ná Humanisme en Renaissance op inniger bewuswording en groter geestesvryheid aangestuur het.'

    Uitdrukkings

In die bloei van sy lewe

In sy beste jare; nie te jonk of te oud nie