Gaan na inhoud

bondel

Vanuit Wiktionary, die vrye woordeboek.
'n Bondel takkies.
Enkelvoud Meervoud
  bondel     bondels    
Verkleiningsvorm
Enkelvoud Meervoud
  bondeltjie     bondeltjies  
  1. 'n Klomp goed wat saamgebind of saam verpak is.
  2. Klomp mense wat onordelik bymekaar is.
  1. Die plaaswerkers bind die gerwe in bondels saam.
bundel, bos [3]

    Vertalings

  Vertalings:   
Engels: bundle(en), batch(en), faggot(en)
Nederlands: bundel(nl)
Tydvorm Persoon Woordvorm
Teenwoordige Tyd  ek  bondel 
Verlede Tyd  ek   het gebondel        
In 'n groep saamdrom of beweeg.
Die mense bondel voor die ingang saam.

    Vertalings

  Vertalings:   
Engels: bundle(en), batch(en)
Nederlands: bundelen(nl)