opkom
Voorkoms
Tydvorm | Persoon | Woordvorm |
---|---|---|
Teenwoordige Tyd | ek | kom op |
(in bysin) | ... dat ek | opkom |
Verlede Tyd | ek | het opgekom |
- op•kom
- Na bo beweeg; styg.
- Omhoog kom; opstaan; jouself reguit maak.
- Idee of gedagte wat opskiet; byval.
- Iemand verdedig; in die bresse tree.
- Die son kom op. Dit lyk of die maan agter die see opkom.
- Die saad het opgekom. Hy sukkel om uit die bed op te kom.
- Die gedagte het by my opgekom.
- Hy kom op vir die armes van gees.
- Self die mas opkom (op eie stoom 'n taak voltooi).
Vertalings: opkom | |||
---|---|---|---|