Gaan na inhoud

uniek

Vanuit Wiktionary, die vrye woordeboek.
Byvoeglike naamwoord
Trap Predikatief Attributief Partitief
Stellend   uniek     unieke     unieks  
  1. Synde die enigste van sy soort
Ek het eendag besef dat mense in die gehoor, by konserte, soos grond is waarop musiek val. Elkeen ervaar dit anders en uit daardie belewenis groei daar iets unieks.[1]
Onvergelykbaar, ongeëwenaard.