Vanuit Wiktionary, die vrye woordeboek.
- dief
- (misdaad) Iemand (persoon of dier) wat iets steel.
- Sy moet kies of sy die dief aan die pen gaan laat ry, en of sy gaan stilbly om die familie se naam te beskerm.
- «Die geleentheid maak die dief.»
- Goedere wat oop en onbewaak lê, lok diefstal uit.
- «Een dief met 'n ander vang.»
- 'n Skelm weet hoe skelms dink.
- «Elkeen is 'n dief in sy nering.»
- Elkeen sorg eerste vir homself.
- «Eers gegee en dan geneem, is erger as 'n dief gesteel.»
- Moenie iets gee en dan weer terugvat nie.
- boef
- grypdief, sakkeroller
.svg){kind=small}
