Gaan na inhoud

kallur

Vanuit Wiktionary, die vrye woordeboek.
Naamval Enkelvoud Meervoud
Onbepaald Bepaald Onbepaald Bepaald
Nominatief kallur kallurin kallar kallarnir
Genitief kals kalsins kalla kallanna
Datief kalli kallinum køllum,
kallum
køllunum,
kallunum
Akkusatief kall kallin kallar kallarnar
IPA:
onbepaald: [ˈkadlʊɹ], genitief: [kal̥s], datief: [ˈkadlɪ], akkusatief: [kadl̥]; meervoud: [ˈkadlaɹ], genitief: [ˈkadla], datief: [ˈkœdlʊn, ˈkadlʊn]
bepaald: [ˈkadlʊɹɪn], genitief: [ˈkal̥sɪn̥s], datief: [ˈkadlɪnʊn], akkusatief: [ˈkadlɪn]; meervoud: [ˈkadlanɪɹ], genitief: [ˈkadlanːa], datief: [ˈkœdlʊnʊn, ˈkadlʊnʊn], akkusatief: [ˈkadlanaɹ]
  1. Man, 'n volwasse manlike persoon.
  2. Mansmens
(digterlik:) kall

    Sinonieme

1. kallmaður, maður