suil
Voorkoms
- Sedert die 10de eeu in Oudnederlands as sule, suli in verboë vorme opgeteken. Van Proto-Germaans *sūli-, *sūl(j)ō(n)-. Verdere oorspong is onbekend.[1]
Enkelvoud | Meervoud |
---|---|
suil | suile |
Verkleiningsvorm | |
Enkelvoud | Meervoud |
suiltjie | suiltjes |
- 'n Pilaar of kolom, veral 'n lang, ronde stut wat 'n gedeelte van 'n bouwerk steun/dra.
- Iets waarop 'n mens of groep mense steun; 'n steunpilaar.
- Die suile van 'n tempel -- Die kapiteel/skag/voet van 'n suil
- Waarheid en regverdigheid is die twee suile van 'n staat.
Vertalings: suil | |||
---|---|---|---|
- Houte emmer
- eerste persoon enkelvoud teenwoordige tyd van suilen
- (by inversie) tweede persoon enkelvoud teenwoordige tyd van suilen
- gebiedende wys van suilen
- 1.: Ik suil.
- 2.: Suil je?
- 3.: Suil!.
Nom. enk. | Gen. enk. | Meervoud |
---|---|---|
suil | suilean |