jouw
- Hulp:IPA: [jɑu̯]
-
(lêer)
| persoon | enkelvoud | meervoud | ||
|---|---|---|---|---|
| byvoeglik | selfstandig | byvoeglik | selfstandig | |
| 1ste | mijn m'n | mijne | ons, onze | onze |
| 2de (informeel) |
jouw je | jouwe | jullie je | - |
| 2de (formeel) (regionaal) |
uw | uwe | uw | uwe |
| 3de m | zijn z'n | zijne | hun | hunne |
| 3de v | haar d'r, 'r | hare | ||
| 3de o | zijn (ervan) | - | ||
- Jou wat betref die persoon wat aangespreek word. Vertroulik tweede persoon enkelvoud
- «Hij heeft jouw hoed in zijn hand.»
- Hy het jou hoed in sy hand.
- Die swakke vorm is je.
- eerste persoon enkelvoud teenwoordige tyd van jouwen
- (by inversie) tweede persoon enkelvoud teenwoordige tyd van jouwen
- gebiedende wys van jouwen
- 1.: Ik jouw.
- 2.: Jouw je?
- 3.: Jouw!