Vanuit Wiktionary, die vrye woordeboek.
Gaan na navigasie
Gaan na soektog
'n Lepel.
- Bekend uit Middelnederlands sedert 1240. Dit gaan terug op pgm *lap-ila met 'n agtervoegsel -ila wat 'n werktuig aandui, vgl. beitel.[1]
- le•pel
- (palindroom) Voorwerp wat kan skep, gewoonlik met 'n hol bakvormige deel en 'n lang steel.
- Enige voorwerp wat soos 'n lepel lyk (soos 'n motor se versneller).
- Ek neem net een lepel suiker, dankie.
- Pappa trap die lepel sodat ons vinniger kan ry.
- lepel in die dak steek (sterf; dood gaan)
- van die lepel na die mond, val die pap op die grond (dinge kan op die nippertjie nog skeefloop)
- met ’n goue lepel in die mond gebore (ryk grootgeword)
- teelepel, eetlepel, skeplepel, soplepel
Meer inligting
- Sien Wikipedia vir meer inligting oor lepel.
- Hulp:IPA: ['lepəl]
- le•pel
- Lepel; Voorwerp wat kan skep.
- Manlik. Telbaar.