Gaan na inhoud

ken

Vanuit Wiktionary, die vrye woordeboek.
Enkelvoud Meervoud
  ken    kenne  
ken
(anatomie) Die onderste punt van die kaak
  1. Man balanseer yslike kind op 'n stoel op sy ken![1]

    Sinonieme

verouderd: kin

    Holonieme

Gesig, kop, liggaam
Tydvorm Persoon Woordvorm
Teenwoordige Tyd  ek ken 
Verlede Tyd  ek  het geken        
  1. In staat wees om te sê wat iets is.
  2. 'n Persoon kan identifiseer